Dali Salvador Dziennik Geniusza

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

można było ów przedmiot badać metodycznie albo też odkryć coś nowego. Nie miano racyj.
Pierdzenie jest sztuką, a zatem rzeczą w życiu użyteczną, jak powiadają Lukianos, Hennogenes, Kwintylian i
inni. Odpowiednie umiejętności, co się tyczy pierdzenia, są ważniejszą rzeczą, aniżeli ogólnie się sądzi.
Wiatry, które Ujścia znalezć nie potrafiąc, Energią swą wielką boki rozrywają,
Zmierć często przynoszą
Ofierze zaparcia bliskiej życia kresu
Pierdnięcia na czasie żywot ocalają.
Można pierdzieć według reguł tudzież z elegancyą, co ustawicznie będę wykazywał w dalszej części
niniejszego wywodu.
Nie omieszkam zaznajomić czytelnika z własnemi poszukiwaniami i odkryciami w obrębie Sztuki, na temat
której nie ma nic godnego uwagi w najobszerniejszych słownikach: brak tam nawet (rzecz nie do uwierzenia)
samej nomenklatury dotyczącej Sztuki, której prawidła przedstawiam dziś zainteresowanym.
ROZDZIAA PIERWSZY
DEFINICYA OG�LNA PIERDNICIA
Pierdnięcie, które u Greków zwie się Porde, u Rzymian Crepitus ventris, w języku starosaksońskim Partin
albo Furtin, w wysokoniemieckim Fartzen i w angielskim Fart, jest mieszaniną gazów, które wychodzą już to
hałas czyniąc, już to po cichu.
Istnieją wszakże autorzy na tyle ograniczeni, a nawet na tyle nieroztropni, aby podtrzymywać absurdalne,
aroganckie i maniackie sądy, a to wbrew Calepinowi, tudzież wszystkim innym słownikom, które napisane
zostały lub będą napisane, że wyraz pierdnięcie , we właściwem tego słowa znaczeniu, czyli w jego znaczeniu
naturalnem, winien określać wiatry, które wychodzą, hałas czyniąc. Opierają się oni na tym oto wierszu
Horacego, który przecież nie wyjaśnia całkowicie tego zjawiska:
Nam displosa sonat quantum Vesica pepedi. SAT 8
Pierdnąłem, taki hałas czyniąc, że dałoby się z powodzeniem pęcherz tem nadmuchać.
Któż jednak nie wyczuwa, że Horacy w powyższym wierszu daje wyraz pedere w znaczeniu ogólnem? I po
cóż miałby się ograniczać, pragnąc dać do zrozumienia, iż Wyraz pedere oznacza wyrazny odgłos, do
objaśnienia rodzaju pierdnięcia, które wychodząc eksploduje? Zwięty Ebremundus, ów urokliwy filozof,
wyobrażał sobie pierdnięcie całkiem inaczej niż gmin: według niego było to westchnienie. Pewnego dnia tak oto
mówił do swej lubej, W obecności której pierdnął:
Wzburzone me serce wierne
Ckliwych jest westchnień tak pełne,
Widząc twój nastrój ponury,
Ze jedno, wielce subtelnie,
Poprzez usta wyjść nie śmiejąc,
Ucieka do innej dziury.
A zatem, ogólnie rzecz ujmując, pierdniecie jest uwięzionym w podbrzuszu wiatrem, powstałym, jak
utrzymują lekarze, w efekcie wydobywania się ciepławej materyi, którą rozrzedziła niewielka temperatura,
odprowadzając bez dalszego rozkładu, albo też która się wydziela, jak to utrzymują wieśniacy i gmin, na skutek
użycia jakichś ingrediencyj wiatropędnych czy też pokarmów podobnej natury. Ponadto można je określić jako
sprężone powietrze, które usiłując się wydostać, przechodzi przez partye wewnętrzne ciała, by wreszcie wyjść
pospiesznie, kiedy znajduje ujście, którego przyzwoitość nie pozwala nazwać.
Niczego wszakże tutaj skrywać nie będziemy: wiatry te uchodzą przez odbyt, już to hałas czyniąc, już to po
cichu. Czasami natura przepędzą je bez wysiłku, czasem zaś nieodzowny jest zmyślny sposób, który z pomocą
tejże natury zapewnia im łatwe powstawanie, zródło delektacyi, często nawet przyjemności wielkiej. To właśnie
dało początek Przysłowiu, że
Jak chcecie w życiu długo być zdrowi,
64
Trzeba dać ujście z zadka wiatrowi.
Powróćmy jednakowoż do naszej definicyj i wykażmy, iż jest ona zbieżną z najzdrowszemi regułami
filozofyi, albowiem zawiera rodzaj, materyę i różnicę: quia nempe constat genere, materia et differentia: 1.
Zawiera ona wszystkie przyczyny i gatunki, jak to zobaczymy w kolejności; 2. ponieważ jest niezmienną
poprzez rodzaj, nie ulega najmniejszej wątpliwości, że jest również stałą dzięki swej pierwotnej przyczynie,
która powoduje powstawanie wiatrów, to znaczy, substancyi żołądkowej, jako też pokarmowi niedostatecznie
przetrawionemu. Przedyskutujmy to najsamprzód dogłębnie, nim zajmiemy się rodzajami.
Powiadamy zatem, że materya wiatrów jest ciepława i nieco rozrzedzona.
Albowiem podobnie jak nigdy nie padało w krajach najcieplejszych ani też najzimniejszych, ponieważ zbyt
wielki upał pochłania w tych pierwszych regyonach wszelkie pary i inne substancye lotne, a zbyt srogi mróz nie
pozwala w tych drugich wydzielać się owym substancyom, natomiast padają deszcze w regyonach
umiarkowanych i łagodnych (jak słusznie to zaobserwowali Bodin, Meth. hist., Scaligero i Cardano), tak samo
kiedy ciepłota jest wysoka, nie tylko kruszy i rozdrabnia pokarm, ale takoż rozkładaj pochłania wszystkie pary,
czego zimno nie zdołałoby uczynić. Oto co nie pozwala jej wyprodukować ani krzty substancyi lotnej. Zachodzi
przeciwieństwo wówczas, gdy ciepłota jest łagodna a umiarkowana, co nie pozwala całkowicie spalić pokarmu,
a ponieważ rozdrabnia go zaledwie co nieco, materya komory brzusznej i jelit może powodować powstawanie
rozlicznych wiatrów, których energya proporcyonalna jest do właściwości rozdymających pokarmu; ten zaś
ulegając fermentacyi dzięki umiarkowanej ciepłocie, rodzi substancye lotne nader gęste a wirujące. Można to
sobie doskonałe wyobrazić poprzez porównanie wiosny i jesieni, lata i zimy, oraz dzięki sposobowi destylacyi
na małym ogniu.
ROZDZIAA DRUGI
O R�%7łNORODNYCH PIERDNICIACH,
W SZCZEG�LNOZCI ZAZ O PIERDNICIU;
PODANIE KOMPLETNEJ DEFINICYI PIERDNICIA
Powiedzieliśmy wyżej, iż pierdnięcie wychodzi przez odbyt. Tem to właśnie różni się od beknięcia, czyli
raportu hiszpańskiego. Ten ostatni, mimo że uformowany z tej samej materyi, w żołądku, wychodzi górą, a to z
racyi bliskości ujścia albo twardości lub przepełnienia brzucha lub jeszcze innych przeszkód, które nie
pozwalają mu skierować się ku drogom dolnym.
Według naszych ustaleń beknięcie i pierdnięcie przedstawiają wiele analogyi, choć u niektórych osób to
pierwsze budzi wstręt, niż to drugie. Ale czyż nie widziano na dworze Ludwika Wielkiego, jak pewien [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Archiwum