Aleksander SoĹĹźenicyn Lenin w Zurychu

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

milicji. W latach 20-tych sekretarz guber-nialnego komitetu na
Uralu, w Permie, w Saratowie. W 1925 poparł opozycję Zinowiewa-
Kamieniewa, następnie ich blok z Trockim.
185
Pózniej nie zajmował powa\niejszych stanowisk.
CIWIN EWGEN (pseudonimy z niemieckiego i austriackiego wywiadu
,,Weiss", ,,Ernst Koller"). Rosyjski rewolucjonista, pracujący w
Szwajcarii w latach wojny w porozumieniu z austriacką a następnie
niemiecką słu\bą specjalną.
CZUDNOWSKI GRIGORIJISAKOWICZ (1894-1918). S-d mień-szewik, przez
długie lata na emigracji. Do Rosji wraca wraz z Tro-ckim, wchodzi w
skład ,,mie\rajonców", potem bolszewik. Wraz z Antonowem-Owsiejenką
prowadzi szturm na Pałac Zimowy. Wojskowy komisarz Kijowa. Zabity na
Ukrainie.
GREULICH HERMAN (1842-1923). Urodzony we Wrocławiu, introligator.
Jeden z zało\ycieli szwajcarskiej partii s-d i jej organu Berner
Tagwacht. Najpopularniejszy szwajcarski przywódca robotniczy (,,papa
Greulich"). Od 1902 do śmierci poseł do parlamentu szwajcarskiego.
GRIMM ROBERT (1881-1958). Typograf, mechanik. Jeden z przywódców s-d
partii Szwajcarii. Od 1905 sekretarz związków zawodowych w Bazylei.
Od 1909 sekretarz partii, naczelny redaktor Berner Tagwacht. Od
1911 poseł do parlamentu Szwajcarii, od 1946 jego przewodniczący.
Inicjator i przewodniczący konferencji w Zimmerwaldzie i Kientalu.
Jeden z organizatorów II1/2 Międzynarodówki (bardziej lewicowej ni\
socjalistyczna, bardziej umiarkowanej ni\ komunistyczna).
GUILBEAUX HENRY (1885-1938) - francuski s-d, internacjo-nalista. Jako
przeciwnik wojny od 1915 w Genewie, od 1916 wydawca pisma Demain.
Uczestnik konferencji w Kientalu. Działacz Kominternu, ale w latach
trzydziestych oddalił się od ZSRR.
HANECKI (FURSTENBERG) JAKUB (1879-1937). Z bogatej rodziny
warszawskiej, do s-d przyłączył się w końcu XIX wieku, uczestnik II
Zjazdu SDPRR z ramienia polskich s-d, przez wiele lat był człowiekiem
zarówno partii polskiej jak i rosyjskiej. Kilkakrotnie na krótko
aresztowany, \adnego powa\nego wyroku. W czasie słu\by wojskowej
zwymyślał dowódcę pułku, ale wybaczono mu to ze względu na stan
podniecenia''. Dwa razy będąc na zesłaniu wyjechał. Przed wojną
wraz z Radkiem prowadził rozłamową działalność w polskiej partii s-d
(opozycja przeciw Ró\y Luksemburg). Od 1912 bliski współpracownik
Lenina, razem z nim w Krakowie, potem w Szwajcarii, stad w 1915
przeniósł się do Parvusa do Skandynawii, gdzie był dyrektorem jego
przedsiębiorstwa. W marcu 1917 wraz z Radkiem i Worowskim na
polecenie Lenina pozostał w Sztokholmie, gdzie pod szyldem biura
zagranicznego KC zajmował się regularnym przekazywaniem środków
finansowych dostarczanych przez Parvusa na umocnienie bolszewickiej
organizacji i prasy w Ro-
186
sji, a tak\e dla prowadzenia propagandy bolszewickiej na Zachód. Po
przewrocie pazdziernikowym pracuje w ludowym komisariacie finansów
(główny komisarz banków). Uczestnik Porozumienia Dodatkowego" z
Niemcami w sierpniu 1918 zgodnie z którym, rozszerzając układ w
Brześciu, Rosja Radziecka zobowiązała się do zwiększenia \ywnościowej
i materialnej pomocy dla Niemiec w przeddzień ich klęski. Uczestnik
wa\nych rokowań dyplomatycznych w latach 1920-1925. Wiele ciemnych
plam w biografii. Po śmierci Lenina ludowy komisariat handlu, mniej
wa\ne funkcje. W 1937 aresztowany i rozstrzelany wraz z \oną i synem.
INESSA - patrz ARMAND.
KAMIENIE W (ROSENFELD) LEW BORISOWICZ (1883-1936). Ukończył gimnazjum
w Tyflisie, na uniwersytecie w Moskwie (wydział prawa) rozpoczął
działalność rewolucyjną, wyrzucony, po krótkim aresztowaniu wyje\d\a
za granicę, tam w 1903 przyłącza się do bolszewików. Kilkakrotnie
wraca do Rosji, dwukrotnie na krótko aresztowany, działalność
propagandowa w okresie rewolucji, długotrwała emigracja od 1908,
wchodzi w nowe otoczenie Lenina. Po zdemaskowaniu Malinowskiego w
1914 zostaje oddelegowany do Rosji, aby kierować frakcją bolszewicką
Dumy Państwowej z zewnątrz (od wybuchu wojny z Finlandii). W
listopadzie 1914 aresztowany na tajnym spotkaniu z nimi pod
Petersburgiem, w toku procesu 1915 złagodził swój los wyrzekając się
leninowskiego defetyz-mu, popieranego przez frakcję w Dumie. Zaraz po
Lutym, wróciwszy do Piotrogrodu i ciesząc się największym zaufaniem
Lenina, staje na czele partii do jego powrotu. Jedyny w partii
sprzeciwił się leninowskim tezom kwietniowym. Po opanowaniu przez
bolszewików II Zjazdu Rad w noc przewrotu przewodniczący Zjazdu i
nowego CKW. Uczestnik brzeskich rokowań z Niemcami. W 1922 wraz z
Rykowem i Ciurupą jeden z zastępców chorego Lenina. Podzielił wraz z
Zinowiewem wszelkie niepowodzenia walki ze Stalinem. Będąc ju\ w
beznadziejnej sytuacji, na zjezdzie partii w 1934 \ądał w stosunku do
kułackiej" opozycji riutyńców": nie prowadzić z nimi sporów
ideologicznych, tylko rozstrzeliwać. Rozstrzelany po procesie 1936
roku.
KAMO (TER-PETROSJAN) SIEMION ARKASZOWICZ (1882-1922) urodzony w Gori,
syn bogatego dostawcy. Wyrzucony ze szkoły za wolnomyślicielstwo
religijne. Znajdował się pod wpływem swego starszego krajana
D\ugaszwilego. Pomysłowy i sprytny w nielegalnych akcjach z bronią,
przeprowadzał na zlecenie Stalina udane rekwizycje pieniędzy, między
innymi słynne zagarnięcie funduszy państwowych w Tyflisie w czerwcu
1907. Jadąc na kolejną akcję do Berlina aresztowany przez niemiecką
policję z wali-
187 [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Archiwum