Arturo Perez Reverte Terytorium Komanczow

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Ja tu jestem, bo się rozwiodłem ktoś powiedział. Niech ma za swoje.
Nikt nie zakwestionował mrocznej logiki tego wyjaśnienia. M�rquez spał mię-
dzy nimi jak suseł, obojętny na bomby spadające obok, na smród z zatkanych
pisuarów i na rozmowy.
Ja nie chcę umierać powiedział Alberto, pół żartem, pół serio.
Ja też nie.
Ani ja.
Może byście się wreszcie zamknęli.
Ale wcale się nie zamknęli, bo napięcie rozstraja nerwy i rozwiązuje język.
Butelka krążyła wokół i meksykański dzwiękowiec razem z Manuelem, trochę
wstawieni, zaczęli śpiewać rancheras. Barl�s poszedł ze śpiworem położyć się
wyżej, w hotelowym hallu, obok betonowego filaru, w ciemności sprawiającego
wrażenie dość solidnego, a Gervasio S�nchez, który był jego przyjacielem, po-
szedł po niego, żeby jednak wrócił. Kiedy nie udało mu się go przekonać, spędził
resztę nocy, leżąc obok, dla towarzystwa. Obu oświetlał od czasu do czasu blask
bomb wybuchających na dworze.
Jeśli mnie zabiją dziś w nocy powiedział Gervasio nigdy ci tego nie
daruję.
Gerva S�nchez był jednym z najlepszych ludzi, którzy opisywali tę wojnę. Za-
czął jako wolny strzelec na wojnach w Ameryce Aacińskiej, w Salwadorze i w Ni-
karagui, a teraz pracował dla Cover i dla El Pa�s i wysyłał korespondencje do
swojego rodzimego dziennika, El Heraldo de Aragón . Ciągle ryzykował, zara-
biając na życie to po jednej stronie, to po drugiej, a po czasach Vukovaru i Osijeka
długie miesiące spędzał w Sarajewie. Można go było spotkać, jak chodzi pieszo
ulicami bośniackiej stolicy, dzwigając swoje aparaty fotograficzne, w zniszczonej
kurtce reporterskiej koloru khaki, nałożonej na kamizelkę kuloodporną, kupioną
z drugiej ręki.
A ty dlaczego tu jesteś? spytał go Barl�s złośliwie, tamtej nocy w hallu
hotelu Dunav w Vukovarze.
Bo lubię odpowiedział Gervasio skromnie, po cichu.
Poza tym, że był dobrym człowiekiem, Gerva S�nchez był wspaniałym fo-
tografem wojny. W ostatnich czasach często pracował razem z Alfonso Armadą
z El Pa�s , młodym chłopakiem w okrągłych okularach, który odniósł sukces ja-
46
ko autor sztuk teatralnych, ale pojechał do Sarajewa w czyimś zastępstwie i tak
mu się spodobało, że nie dał się stamtąd odwołać. Byli nierozłączni, jak Lelum
i Polelum.
Wspomnienie Gervasia wywołało uśmiech na twarzy Barl�sa. Myśląc jednak
o Vukovarze, nie miał wielu powodów, żeby się uśmiechać. %7ładen z chorwac-
kich żołnierzy, których wtedy poznali, już nie żył, pozostał po nich tylko film
w archiwach Telewizji Hiszpańskiej. Kiedy miasto upadło, Serbowie zamordowa-
li wszystkich jeńców w wieku poborowym, łącznie z Gr�berem. Gr�ber był ko-
mendantem przyczółka Borovo Naselje, gdzie M�rquez i Barl�s zazwyczaj przy-
chodzili podczas walk, bo tam można było się poruszać jak się chciało. Pewnego
razu Gr�ber nawet zorganizował kontratak i odbił pobliski budynek, o pierwszej
w południe, przy bardzo dobrym świetle, po to, żeby mogli zrobić zdjęcia. Kontr-
atak się nie udał, ale udało im się dotrzeć do zniszczonych serbskich samochodów
opancerzonych, gdzie sfilmowali zwłoki żołnierzy federalnych, leżące na ziemi,
zanim żywi Serbowie nie zmusili ich do wycofania się. Kapitan Gr�ber miał 24 la-
ta, był wielokrotnie ranny, a ostatnie dni z kompletnie podziurawionym płucem
i stopą amputowaną w kostce spędził razem z setkami innych żołnierzy w pod-
ziemiu szpitala, gdy promień strefy obrony zmniejszył się do kilku metrów. Kiedy
przyszli Serbowie, wyciągnięto go na zewnątrz razem z innymi i wszystkich za-
bito kulą w kark. Wszyscy, Gr�ber i chłopcy z Borovo Naselje, Mate i Bośniak
Mirko, nawet Rado, drobny blondynek, który zakochał się w Jadrance, tłumacz-
ce, wszyscy teraz leżeli w zbiorowych grobach i zmieniali się w nawóz dla pól
kukurydzy.
Ta sama Jadranka, platoniczna miłość małego Rado, siedząca teraz w nissanie
i notująca wiadomości nadawane przez radio, podniosła głowę i spojrzała prze-
straszona na Barl�sa, kiedy otworzył drzwiczki samochodu. Dziennikarz zastana-
wiał się, czy ona też pamięta Gr�bera i resztę chłopaków z Vukovaru. Myślał, że [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Archiwum