Broadrick Annette Zaproszenie na Ĺlub

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

tkę na stole, informując, że znika na cały dzień, by oglądać
baseny i opalać się, i że wróci wieczorem.
Zanim wzeszło słońce, przemierzyła już całą długość
wyspy do miejsca, gdzie było pełno basenów przypływo�
wych. Rozłożyła ręcznik w cieniu drzewa i wyciągnęła się
na spoczynek. Miała za sobą niespokojną noc, a promienie
słońca były takie kojące. Zdrzemnie się troszkę, a potem
coś zje, zanim zacznie zwiedzanie. Będzie się świetnie
bawić. Uśmiechnęła się, zapadając w sen.
Po porannej samotnej kąpieli w morzu Steve, trochę
rozczarowany nieobecnością Robin, nie mógł się docze�
kać, żeby ją spotkać i podzielić się kilkoma pomysłami na
spędzenie dnia. Carmela przygotowała już kawę i śniada�
nie. Uśmiechnęła się do niego, gdy wszedł do kuchni.
ZAPROSZENIE NA ZLUB
66
- Masz wiadomość - wskazała na stół. Zaskoczony,
podniósł ręcznie zapisaną kartkę i przeczytał:
Steve, jesteś cudownym gospodarzem. Nie chcą nadu�
żywać Twojej gościnności. Idą na cały dzień na drugi
koniec wyspy, żebyś mógł ode mnie odpocząć. Zobaczymy
się o zachodzie. Baw sią dobrze! Robin.
- Rozmawiałaś z nią dziś rano? - zapytał Carmelę.
- Nie. Nie widziałam jej. Musiała wcześnie wstać. Zro�
biła sobie kanapki, wzięła parę butelek wody i owoce,
więc pewnie wyszła na dłużej.
Nalał sobie filiżankę kawy. Poszła, to poszła. Ciekawe,
co takiego zrobił, że postanowiła zniknąć na cały dzień.
Jedyne, co mu przyszło do głowy, to jego wczorajsza
wieczorna ucieczka. Musiała uznać, że nie chciał z nią
dłużej siedzieć. A to już było niemal zabawne, zważywszy
na stan jego umysłu.
Westchnął, nalał sobie jeszcze kawy i pomyślał, co mo�
że zrobić. Najbezpieczniej było zostawić ją w spokoju.
W końcu wybrała, że chce być sama. Jutro opuści wyspę
zgodnie z planem, a potem już nigdy się nie zobaczą. Nic
wielkiego. Zapomni o niej szybko, jak tylko wróci w wir
codziennych obowiązków. Bez wątpienia, to było najle�
psze rozwiązanie. Jedynym problemem było to, że jego
życie chyba już nigdy nie będzie takie samo jak przed
przybyciem Robin. W tym szczególnym przypadku
z oczu" wcale nie oznaczało z myśli".
Nigdy nie wierzył w układy na odległość, ale w tym
wypadku był skłonny zrobić wyjątek. Nie chciał zmarno-
ZAPROSZENIE NA ZLUB
67
wać całego dnia, siedząc na drugim krańcu wyspy. Powi�
nien ją znalezć, przeprosić za swoje humory i jasno dać
jej do zrozumienia, że chciał rozważyć długoterminowy
związek.
Zaraz po śniadaniu wyruszył na poszukiwanie. Do�
strzegł chmury formujące się na horyzoncie, jasny znak,
że pózniej będzie padać. Był raczej pewien, że Robin nie
zechce być na zewnątrz przy takiej pogodzie, więc w za�
sadzie robił jej przysługę, ostrzegając przed zmianą po�
gody.
Dostrzegł Robin blisko miejsca, gdzie ujrzał ją po raz
pierwszy. Leżała w pobliżu drzew, które tworzyły natural�
ną granicę pomiędzy bujną roślinnością a białym pia�
skiem. Kiedy się zbliżył, zobaczył, że spała twardo, z gło�
wą opartą na ramieniu. Poczuł się jak książę odkrywający
Zpiącą Królewnę. Uklęknął obok i pogładził jej policzek.
- Robin? - szepnął, nie chcąc jej przestraszyć.
Poruszyła się, zatrzepotały długie rzęsy, odsłaniając
zieleń oczu wciąż przesłoniętych mgłą snu. Uśmiechnęła
się do niego leniwie, a potem powieki znów opadły na jej
oczy. Wyciągnął się obok, wsparty na łokciu, a potem
pochylił się i musnął ustami jej usta. Smakowała tak słod�
ko, wargi miała tak miękkie, jak to zapamiętał. Odsunął
się, gdy otworzyła oczy.
- To takie miłe - wyszeptała. - Lubię, jak mnie cału�
jesz.
- To bardzo dobrze, bo ja wprost uwielbiam całować
ciebie. - Pocałował ją znowu.
Dotknęła jego twarzy smukłymi palcami.
- Co tutaj robisz? - zapytała.
68 ZAPROSZENIE NA ZLUB
- Tęskniłem za tobą - odparł po prostu.
- Naprawdę?
- Przepraszam za wczorajszą noc - powiedział, mu�
skając delikatnie ustami jej policzek i szyję. - Musiałem
być bardzo nieuprzejmy, znikając tak wcześnie... - i nie [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Archiwum