Caryca Katarzyna II Pamietniki

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

niebezpiecznie impulsywnego starego monarchę. Pózniej poślubiła miłość swojego
życia,
Tomasza Seymoura, który był szwagrem jej poprzedniego małżonka.
Trzydziestodziewięcioletnia królowa Dowager wiodła szczęśliwe życie, dopóki nie
zostało
ono nagle i nieoczekiwanie przerwane w roku 1547 urodzeniem jedynego dziecka.
Chociaż
została pochowana w kaplicy swojego zamku w Sudley, nie zaznała pokoju przez
kilka
następnych stuleci.
Zaniedbana kaplica, w której złożono doczesne szczątki Katarzyny.Parr, po pewnym
czasie zaczęła rozpadać się. Około roku 1700 zawaliła się tak poważnie, że nikt
nie był
pewny, gdzie leży dawna królowa. Pózniej, w roku 1782, człowiek mieszkający w
posiadłości
Sudley, niejaki John Lucas, natknął się na jej trumnę wśród ruin starej kaplicy.
Chorobliwa
ciekawość przeważyła nad szacunkiem należnym zmarłej królowej i Lucas otworzył
wieko.
W środku znalazł prawie doskonale zachowane szczątki królowej, która nie żyła od
blisko
dwustu lat.
Znajdujące się w nienaruszonym stanie szczątki niedługo miały jednak takimi
pozostać. W rok pózniej ludzie donosili o odrażającym smrodzie, który zaczęły
wydzielać. Na
grobowcu umieszczono kamienną płytę, by powstrzymać kolejnych ciekawskich, lecz
dziesięć lat pózniej ponownie zakłócono spokój królowej Katarzyny. Grupa pijaków
uznała,
że królowa potrzebuje właściwego pochówku, i zaczęła kopać jej grób. Niestety,
Strona 128
Generated by Foxit PDF Creator � Foxit Software
http://www.foxitsoftware.com For evaluation only.
Królewskie skandale - Michael Farquhar
włożyli do
grobu trumnę do góry nogami.
Na początku XIX wieku ponownie odkryto zarośnięty bluszczem grób. Tym razem
zapieczętowano go na zawsze. Marmurowy posąg królowej umieszczony został w
odnowionej kaplicy w Sudley, poświęcono też jej pamięci tamtejszy ołtarz.
Wreszcie, po
trzystu latach od śmierci, Katarzyna Parr znalazła wieczny odpoczynek.
4. Do trzech razy sztuka
Maria królowa Szkocji miała prawdziwy talent do pakowania się w kłopoty.
Poślubiła
głupca tylko dlatego, że przystojnie wyglądał, pózniej zaś uciekła z głównym
podejrzanym o
jego zamordowanie. ( Nieszczęsne małżeństwo Marii z Henrykiem Stuartem, lordem
Damley,
opisano w Części II, rozdział 3) Po abdykacji i ucieczce przed swymi
rozsierdzonymi
szkockimi poddanymi została na prawie dwadzieścia lat uwięziona przez swoją
kuzynkę,
Elżbietę I. Będąc w więzieniu, wzięła Maria udział w co najmniej czterech
groznych
spiskach, mających na celu uwolnienie i umieszczenie jej na tronie Anglii. Jeden
z nich
przypieczętował w końcu wyrok na nią. Wydaje się, że szkocka królowa była
geniuszem
błędnych wyborów. Jednak, niezależnie od bałaganu, który czyniła we własnym
życiu, nie
mógł się on równać z bałaganem, który na jej ciele uczynił niedoświadczony kat.
Gdy królowa Elżbieta z ociąganiem podpisała w końcu wyrok śmierci na kuzynkę,
wydarzenia potoczyły się już szybko. Królewscy doradcy nie chcieli, by angielska
królowa,
która rozpaczała na myśl o straceniu innego monarchy, nagle zmieniła zdanie, jak
to często
czyniła. Rankiem, 8 lutego 1587 roku, Maria królowa Szkocji została sprowadzona
do
Wielkiej Sali w zamku Fotheringhay. Ze wzrokiem utkwionym przed siebie,
wyprostowana,
wysoko trzymając głowę, zatrzymała się Maria na chwilę przy schodach, wiodących
do
pokrytego czarną tkaniną szafotu, na którym miała umrzeć. Jej niezwykła niegdyś
uroda
przywiędła z wiekiem, po latach spędzonych w więzieniu. Nadal jednak
promieniowała Maria
królewską godnością.
Na szafocie czterdziestoczteroletniej królowej wskazano krzesło, by mogła usiąść
podczas głośnego odczytywania wyroku. Rozejrzała się po Wielkiej Sali, w której
zebrał się
tłum przybyły oglądać jej śmierć. Ponad czterysta osób z zapartym tchem
oczekiwało na
mający nastąpić spektakl. Obok stał zakapturzony kat w czerni, na deskach zaś
leżało
narzędzie jego fachu.
Widząc pień, na którym miała położyć głowę. Mada ujrzała siebie w roli
męczennika
ginącego za katolicką wiarę. Była dumna. Nagle z ciżby wyłonił się jakiś
człowiek i przerwał
odczytywanie wyroku. Jestem dziekanem Peterborough! , zawołał. Nie jest
jeszcze za
pózno, byś przyjęła prawdziwą wiarę! Zreformowaną religię, która... . Maria,
zaskoczona,
odrzekła spokojnym głosem: Dobry dziekanie, nie kłopocz się tą sprawą. W tej
religii się
urodziłam, w tej żyłam i w tej postanowiłam umrzeć .
Gdy dziekan kontynuował swe wezwania, Maria odwróciła się i zaczęła cicho modlić
się po łacinie. Kat podszedł i ukląkł przed nią. Przebacz mi , powiedział
zgodnie ze
Strona 129
Generated by Foxit PDF Creator � Foxit Software
http://www.foxitsoftware.com For evaluation only.
Królewskie skandale - Michael Farquhar
zwyczajem. Z całego serca przebaczam tobie i całemu światu , odpowiedziała
uprzejmie.
Mam bowiem nadzieję, że śmierć ta kres położy wszystkim moim zmartwieniom .
Pobożne życzenie.
Kat wstał, by pomóc królowej zdjąć szaty i przygotować się na przyjęcie topora.
Maria skinęła na damy dworu, by jej usłużyły. Rozpięły jej czarną suknię,
odsłaniając pod
spodem inną, o żywej karmazynowej barwie. Zdjęto jej welon i nakrycie głowy, i
położono na [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Archiwum