Eo Capek, Karel Libro de apokrifoj

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

kataro. Paganoj damnaj!
Dio, Dio, �emis la paro�estro. Dio kompatu nin!
Vi estas iel stranga, diris la barbulo suspekte al la
junulo. Kiel vi povas diri, ke vi vidis la Hunnojn, se vi
estis ka�ita en pajlo?
La panjo vidis ilin, balbutis la junulo, kaj �i porta-
dis al mi man�a�on en la subtegmenton
111
LIBRO DE APOKRIFOJ
eLIBRO
Vi mensogas, ektondris la barbulo. Ni scias ja, kien
la Hunnoj venas, tie ili forman�egas �ion kiel lokustoj.
E� foliaro sur arboj ne restas post ili, �u vi komprenas?
Dio en la �ielo, Dio en la �ielo, komencis histerie
�emi ekscitita civitano. Kaj kial, kial �i okazas? Kiu kul-
pas pri tio? Kiu enlasis ilin al ni? Ni estas tiom pagintaj
por la armeo & Dio en la �ielo!
Kiu enlasis ilin �i tien? a�di�is moke la bakala�ro.
Vi ne scias tion? Demandu la bizancan sinjoron impe-
riestron, kiu alvokis la flavajn simiojn �i tien! Homido,
hodia� jam �iu scias, kiu financas la popolmigradonl
Tion oni nomas alta politiko, �u vi scias?
La urbestro serioze eksnufis. Stulta�oj. La afero estas
tute alia. Ili versimile, tiuj Hunnoj, hejme morta�adis pro
malsato & kanajlaro pigra & labori �i ne scias & neniun
civilizon �i havas & kaj volas satman�egi. Tial ili iras
kontra� nin & por elumi de ni & la fruktojn de nia labo-
ro. Nur �teli, dividi la raba�on & kaj plu mar�i, kanajloj!
Ili estas malkleraj paganoj, diris la paro�estro. So-
va�a kaj necivilizita popolo. La Sinjoro tiel nur provas
nin; ni pre�u kaj esprimu dankon kaj denove estos
bone.
Dia plago, komencis denove ekzalte prediki la febra
mona�o. Dio vin punas pro viaj pekoj, Dio gvidas la
Hunnojn kaj ekstermos vin kiel Sodomanojn. Pro via
amorado kaj blasfemado, pro la krudeco kaj senpieco de
112
LIBRO DE APOKRIFOJ
eLIBRO
viaj koroj, pro via avareco kaj malsobreco, pro via peka
bonstato kaj mamono Dio damnis vin kaj donis vin en
la manojn de malamikoj!
La urbestro minace gruntis: Atentu la bu�on, Domi-
ne: �i tie vi ne estas en pre�ejo, �u vi scias? Ili venis sat-
man�egi. Aviduloj ili estas, rabuloj kaj fiularo &
�io estas politiko, obstinis la bakala�ro. En �i Bi-
zanco havas siajn fingrojn.
Kaj tiam pasie a�di�is nigreta viro, la� profesio stani-
sto: Neniu Bizanco; tion faris la kaldronistoj kaj neniu
alia! Anta� tri jaroj estis �i tie vaga kaldronisto kaj tiu
havis same tian etan kaj malgrasegan �evalon, kiajn la
Hunnoj havas.
Nu kaj? demandis la urbestro.
Ja tute memkomprene, kriis la nigreta viro. La kal-
dronistoj iris anta�e, por rigardi, kio kie estas & spionoj
ili estis & Tion iniciatis nur la kaldronistoj! �u scias iu,
de kie ili venis? Kaj kion entute ili �i tie volis? Kial, kial
& por kio, se en la urbo estas loksida stanisto? Nur mal-
prosperigi nian metion & kaj spioni & Neniam ili iris en
pre�ejon & ili sor�is & la brutaron ensor�adis & publi-
kulinojn kun si trenis & �ion la kaldronistoj!
Ian kernon tio havas, meditis la barbulo. La kaldro-
nistoj estas strangaj, e� krudan viandon ili man�egas
la�dire.
113
LIBRO DE APOKRIFOJ
eLIBRO
xtelista bando, konfirmis la urbestro. Ili �telas ko-
kinojn kaj simile.
La stanisto estis sufoki�anta pro justa kolero. Jen vi
vidas! Oni diras Atilo, kaj dume la kaldronistoj & Pri �io,
pri �io kulpas la malbenindaj kaldronistoj! Ili ensor�is
nian brutaron & sendis al ni disenterion & �ion la kal-
dronistoj! Vi devis ilin pendumadi, kie ajn iu montri�is!
�u vi ne scias & ne scias pri la inferaj kaldronoj? Kaj �u
vi ne a�dis, ke la Hunnoj dum mar�o frapas kaldronojn?
�iu infano devas kompreni la koneksecon! Ili, la kaldro-
nistoj, �ar�is nin per milito & la kaldronistoj estas kul-
paj pri �io & Kaj vi, kriis li kun �a�mo �e la bu�o, mont-
rante la fremdan junulon, vi estas anka� kaldronisto, vi
estas ligano kaj spiono de la kaldronistoj! Tial vi venis &
kaj volis nin paroltrompi, vi kaldronisto, vi volis nin per-
fidi al la kaldronistoj &
Pendumu lin, falsetis la ekscitita vireto.
Atendu, najbaroj, bruegis la urbestro kontra� la tu-
multo. Tion oni devas enketi & Silenton!
Kiajn ceremoniojn, akrevo�is iu.
Komencis alkuri anka� virinoj.
Tiunokte ekflamis inundo nordokcidente. Maldense
pluvetis. Kvin homoj el la areto mortis pro disenterio kuj
tusado.
La junulon oni pendumis post iom longa torturado.
[1932]
114
LIBRO DE APOKRIFOJ
eLIBRO
Ikonoklasmo
l Nikeforo, abato de la mona�ejo Sankta Simeono,
Avenis iu Prokopio, konata kiel erudicia eksperto kaj
entuziasma kolektanto de la arto bizanca. Videble li estis
ekzaltita, kiam li atendis promenante tra la klostro de la
mona�ejo. Belajn kolonojn ili �i tie havas, li diris al si,
evidente el la kvina jarcento. Nur Nikeforo povas helpi
al ni. Li havas influon �e la kortego kaj estis iam pentri-
sto. Kaj li ne estis malbona pentristo, tiu maljunulo. Mi
memoras, ke li faris por la imperiestrino proponojn por
broda�oj kaj pentris por �i ikonojn. Tial oni faris lin
abato, kiam liaj manoj tiel kurbi�is pro podagro, ke li ne
plu povis teni la penikon en ili. Kaj la�dire li havas da�re
potencan vorton �e la kortego. Jesuo Kristo, jen kia bela
kapitelo! Jes, Nikeforo helpos. Feli�e, ke ni rememoris
Nikeforon!
Estu bonvena, Prokopio, a�di�is post li mola vo�o.
Prokopio rapide turni�is. Post li staris seka kaj afabla
maljunuleto kun la manoj ka�itaj en la manikoj. Bela
kolona kapitelo, �u? li diris. Malnova labora�o el Nak-
so, sinjoro.
Prokopio kisis la manikon de la abato. Mi venis al vi,
115
LIBRO DE APOKRIFOJ
eLIBRO
patro, li komencis emocie, sed la mona�ejestro lin in-
terrompis. Venu sidi�i en la sunlumon, mia kara. �i
faras bone al mia podagro. Kia tago, dio, kia brilo! Do,
kio vin venigas al mi? li diris, kiam ili eksidis sur �tona
benko meze de la mona�eja �ardeneto, zumanta de
abeloj kaj odoranta de salvio, timiano kaj mento. [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Archiwum