Sandemo Margit Dziewica z lasu mgieĹ(historyczny)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Cofnął się, zaskoczony jej gwałtownością.
co tam sobie wymyślisz.
- Jeśli masz podobne zamiary, to chcę, abyś robił to
- Ale jeśli to będzie ten sam strażnik, który stał tu,
przy zdrowych zmysłach - prychnęła. - Nie życzę sobie,
kiedy przyszłam?
aby całował mnie szaleniec, bo to nic nie znaczy! Poza
- Na pewno nie! Wieczorem jest zmiana warty. Je�
tym w ogóle nie chcę, abyś mnie całował!
szcze jedno ale" i stracę panowanie nad sobą!
Akurat w tej chwili nie było to wcale kłamstwem. Uchylił drzwi.
Vendelin naprawdę czuła się upokorzona i zbrukana. - Varg... - zaczęła Vendelin. Zatrzymał się. - Co zro�
Puścił jej włosy. bimy, jeśli będziesz miał kolejny atak?
- Nie stój więc tak, idz dalej - rzekł i brutalnie po� - Nikt tego po mnie nie pozna - odparł stanowczo.
pchnął ją do przodu. W jego głosie, choć było to ledwie Vendelin roztrzęsiona czekała w ciemnym korytarzu.
słyszalne, Vendelin wyczuła nutę urazy.
Czas płynął, gdzieś w pobliżu usłyszała szelest, wolała jed�
Ona sama drżała na całym ciele od jego dotyku i nie� nak nie sprawdzać, co to jest. Poza tym panowała cisza
nawidziła się za to. Czy nigdy nie zapanuje nad zmysło� A jeśli koń odniósł jakieś rany albo w ogóle nie było
wością, nad jego siłą przyciągania?
go w stajni? Jak Vendelin wówczas zdoła znieść gniew
Ostatnio zaistniało wiele sytuacji, w których właści� i rozczarowanie Varga?
wie powinna nabrać do Varga wstrętu, a jednak tłumio� Wreszcie drzwi się uchyliły. Dziewczyna " weszła do
na gorączka nie chciała opuścić jej ciała.
wozowni, gdzie pojedyncza pochodnia oświetlała zale�
Varg, wciąż gniewny, popędzał ją bezlitośnie. Dotar� dwie skrawek ogromnego pomieszczenia. Wielki ciem�
li 'wreszcie do końca korytarza. ny koń stał już zaprzężony do wozu.
- Musimy teraz przemknąć się pod daszek - szepnął. - Dzięki Bogu - szepnęła Vendelin. - Tak bardzo po�
- Za nim są stajnie. I zwykle czuwają tam straże. lubiłam to zwierzę. Wybacz, jeśli naruszam tym twoje
Vendelin nie odstępowała go ani na krok. prawo własności.
- A w jaki sposób wydostaniemy się z zamku? - szep� - To dobry koń - mruknął Varg. Widocznie nie miał
nęła mu do ucha. - Najbardziej się boję przejścia przez
nic przeciwko temu, by Vendelin obdarzyła sympatią je�
zwodzony most.
go wierzchowca. Prawdopodobnie powinna uznać to za
- A jak myślisz, dlaczego cię ze sobą zabieram? Dla wielki honor...
twej urody? - Skorzystał z okazji, by się zemścić. - Za�
- Prawie wszystkie inne konie zniknęły - dobiegł ją
czekasz tu, dopóki nie przyprowadzę konia. Zaprzęgnie�
szept Varga. - Ale mój został. Nie spodobała mu się ro�
my go do najbliżej stojącego wozu i ty nim wyjedziesz.
la konia pociągowego!
Ja się w nim ukryję.
- Dobrze to rozumiem. Dlaczego jednak go nie za�
- Ale ja nie potrafię powozić!
brali?
- Myślałem, że przynajmniej raz obędzie się bez ale"!
- To ogier, który nie każdemu pozwala się dosiąść.
144
145
A ja na nim jechałam, pomyślała z duma. Choć oczy- la reszty. Strażnik bez słowa odszedł i wkrótce zaskrzy�
wiście razem z Vargiem, piały łańcuchy zwodzonego mostu. Droga była wolna.
- A straże? - dopytywała się z lękiem.
- Nikogo nie widziałem. Wygląda na to, że zabrali Pózną nocą dotarli do Lasu Mgieł. Dużo wcześniej po�
wszystkich ludzi na krucjatę do lasu. Wskakuj na kozioł! zbyli się wozu, sprawiającego tylko kłopot. Varg przeżył
Ponieważ Vendelin się wahała, podniósł ją do góry i sam kilka kolejnych ataków, niestety coraz silniejszych w mia�
wskoczył za nią. Owinął się derką i ukrył pod kozłem. rę, jak ustępowało działanie odtrutki. Vendelin jednak na�
uczyła się radzić sobie z nim, wiedziała, kiedy powinna
- Jedz - nakazał szeptem.
pomóc, a kiedy trzymać się z daleka.
~ Gdzie?
Nie odważyli się wyjechać na wrzosowisko, wybrali
- W prawo, głupia!
okrężną drogę. Po długich, ostrych dyskusjach Varg zde�
Vendelin nie wiedziała, jak nakłonić do ruszenia ja�
cydował, i nie dał się od tego odwieść, że Vendelin bę�
kiegokolwiek konia, a tym bardziej dumnego wierz�
dzie jechać wierzchem sama, a on pójdzie piechotą.
chowca Varga. Czarny rumak kilkakrotnie stanął dęba,
W nieprzyjemnych słowach wyjaśnił, że nie chce, aby
wóz zderzył się przy tym z innymi powozami, ale wre�
siedziała przed nim na koniu, w dodatku on jadąc kon�
szcie i dziewczyna, i koń pojęli, co należy robić. Varg
no nie zdoła zapanować nad atakami. Z kwaśną miną
zawinięty w derkę mamrotał przekleństwa.
dodał też, że w ten sposób będzie miał spokój, Vende�
Nagle podniesiony most zagrodził im drogę niczym
lin przestanie mu wreszcie zawracać głowę, Kiedy
mur. Pojawił się strażnik.
dziewczyna zauważyła, że jest bardzo zmęczony, odparł
- Zatrzymaj się! Ktoś ty, co tu robisz w środku nocy?
porywczo:
- Byłam u Katinki z lekarstwem na jej dusznicę. Przy�
jechałam jeszcze po południu - wyjąkała Vendelin nie� - Tylko mi nie wmawiaj, że jestem słabszy niż kobieta! [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Archiwum