CECIL NORTHCOTT SĹOWNIK BIBLIJNY DLA DZIECI I RODZICĂW

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

szedł na polowanie, przyrządził mu ulubioną potrawę, on zaś da mu swe błogosławieństwo i przekaże
dziedzictwo. Rozmowę tę podsłuchała Rebeka. Gdy więc Ezaw wyruszył na polowanie, Rebeka i Jakub
skorzystali z okazji, aby oszukać starego Izaaka. Przyrządzili smaczną potrawę, a ręce i szyję Jakuba
owinęli skórkami kozląt. Izaak dotknął owłosionych rąk, poczuł smakowity zapach potrawy i pomyślał,
że to Ezaw powrócił już z polowania. Wprowadzony w błąd udzielił ojcowskiego błogosławieństwa
przebiegłemu Jakubowi i jemu też przekazał całe dziedzictwo. Gdy Ezaw powrócił z polowania i spo-
strzegł, że go oszukano, wpadł w wielką złość. Obydwaj bracia stali się zawziętymi wrogami, a u korzeni
sporów i niesnasek między potomkami Ezawa, Edomitami, i potomkami Jakuba, Izraelitami, leżało to
właśnie zdarzenie, chociaż sami bracia pózniej się pogodzili (Rdz 27,5-41).
EZDRASZ (zob. też Księga Ezdrasza) - przywódca %7łydów podczas niewoli babilońskiej. Był doradcą
króla perskiego w sprawach żydowskich i poradził mu, żeby pozwolił %7łydom na powrót do Jerozolimy.
W 458 r. przed Chr. Ezdrasz przyszedł do Jerozolimy z dużą grupą %7łydów, którzy złożyli drogocenne
dary dla świątyni. Na Ezdraszu spoczywała odpowiedzialność za wprowadzenie na nowo prawa żydow-
skiego i unormowanie życia %7łydów w dawnej ojczyznie. Pózniej wspierał Nehemiasza przy odbudowie
murów Jerozolimy (Ezd 7,1-10).
EZECHIASZ. Czynił on to, co jest słuszne w oczach Pańskich... - tymi słowami Biblia oddaje hołd
jednemu z najlepszych królów Judy, Ezechiaszowi, który mając dwadzieścia pięć lat, wstąpił na tron, a
umarł w 699 r. przed Chr., mając lat pięćdziesiąt cztery. Przywrócił świątynię służbie Bożej i zadbał, by
uroczyście obchodzono wszystkie święta żydowskie. Zniszczył też węża miedzianego, któremu na pa-
miątkę wydarzeń w czasie wędrówki przez pustynię lud składał aż do tego czasu ofiary kadzielne. W tro-
sce o obronność Jerozolimy zbudował sadzawkę i wodociąg, którym sprowadzano wodę do miasta. %7łydzi
z wielką wdzięcznością wspominali panowanie króla Ezechiasza (2 Krl 18-20).
IW PAX Warszawa 1996
23
Słownik biblijny dla dzieci i rodziców
EZECHIEL -jeden z wielkich proroków; jego imię znaczy: Bóg jest mocny. W 597 r. przed Chr. został
wraz z wieloma innymi %7łydami uprowadzony do Babilonu, do niewoli. Miał wówczas dwadzieścia pięć
lat, był kapłanem, pochodził z wyższych warstw, a orędzie, które głosił, było z powagą przyjmowane
przez %7łydów przebywających na wygnaniu. Ezechiel mówił, że powinni okazywać zaufanie Bogu, który
pewnego dnia objawi znów swą chwałę pośród swego ludu. Prorok Ezechiel pomagał %7łydom znosić ży-
cie na obczyznie i przygotować się na przyszłe wydarzenia. Zmarł około 570 r. przed Chr. w niewoli.
Jego słowa zostały zebrane w księgę, która nosi jego imię, w Księgę Ezechiela. Najważniejszą jej częścią
jest opis służby Bożej w przyszłej wspaniałej świątyni, której budowlę przedstawia się we wszystkich
szczegółach. Ezechiel ukazuje %7łydom żyjącym na wygnaniu, że Bóg i oddawanie Mu publicznej czci są
sprawami najważniejszymi w ich życiu. Tylko Bóg może ich odnowić. Plan Boży i Prawo Boże muszą
stać się podstawą życia zarówno dla każdego człowieka, jak i dla całego narodu. Księga Ezechiela jest
księgą wiary, zawierającą prawdy ważne dla wszystkich ludzi i narodów.
FARAON - biblijne określenie królów egipskich. Egipska nazwa początkowo oznaczała siedzibę władcy
Egiptu, wielki dom, a dopiero pózniej została odniesiona do samego króla. Biblia wspomina o wielu fara-
onach, najczęściej jednak mówi o tym, który uciskał lud izraelski przebywający w Egipcie - o Ramzesie
II (Wj 9, l-7).
FARYZEUSZE - w czasach Jezusa Chrystusa stronnictwo żydowskie, które stawiało sobie za cel ścisłe
przestrzeganie przepisów starotestamentowego Prawa. Ich nazwa znaczy: oddzieleni; oddzieleni od tych,
którzy nie wykazywali takiej gorliwości kultowej jak oni. Ugrupowanie to liczyło około sześciu tysięcy
członków. Faryzeusze uważali, że Prawo żydowskie zawiera około sześciuset przykazań. Przede wszyst-
kim zważali na obowiązek składania dziesięciny na rzecz świątyni i służby Bożej. Byli przekonani, że
zródłem wszystkich nieszczęść, których doświadczył naród żydowski w swej historii, było niezachowanie
Prawa Bożego. Między faryzeuszami i Jezusem dochodziło do ciągłych sporów. Jezus występował prze-
ciwko nim przede wszystkim dlatego, że szczegółowe przepisy Prawa Mojżeszowego przesłaniały im
znacznie ważniejsze przykazanie miłości do wszystkich ludzi. Jezus wskazywał nową i właściwą drogę,
jak być sprawiedliwym wobec Boga i ludzi, której jednak faryzeusze nie mogli zrozumieć (Mt 5,20; Dz
26,4-5).
FEBA - diakonisa wspólnoty chrześcijańskiej w Kenchrach koło Koryntu. Imię jej znaczy: promienieją-
ca. Wspierała wielu podróżnych przybywających do Koryntu. Również Paweł wyraża wdzięczność za jej
życzliwość (Rz 16,1-2).
FELIKS - prokurator rzymski w Judei (w latach 52-60 po Chr.), który w Cezarei przesłuchiwał Pawła i
przez dwa lata trzymał go w więzieniu, aby przypodobać się %7łydom (Dz 24,27).
FENICJA - kraina nad Morzem Zródziemnym, rozciągająca się od gór Karmelu po Zatokę Aleksandret-
ty. Sławne były przede wszystkim dwa miasta fenickie, Tyr i Sydon. Fenicjanie byli odważnymi żegla-
rzami, którzy wielkimi statkami sprowadzali z dalekich krajów drewno, srebro i złoto. Gdy w Jerozolimie
zaczęto prześladować uczniów Jezusa, niektórzy z nich udali się do ziemi fenickiej. Paweł powracając ze
swej trzeciej podróży misyjnej, zatrzymał się w Tyrze, gdzie rozładowano statek, a następnie udał się do
Jerozolimy (1 Krl 5; Dz 11,19; 21,1-3).
FESTUS - prokurator rzymski w Judei, następca Feliksa (około 60-62 r. po Chr.). Jako prokurator prze-
słuchiwał Pawła. Gdy Apostoł, który był obywatelem rzymskim, odwołał się do Cezara, Festus podjął w
końcu decyzję, żeby stanął przed sądem w Rzymie (Dz 25).
FIGA, zob. Drzewo figowe
FILADELFIA - miasto w rzymskiej prowincji Azji. W mieście tym istniała wspólnota chrześcijan, o
której, jako jednym z siedmiu Kościołów lokalnych w Azji Mniejszej, wspomina autor Apokalipsy. Fila-
delfia słynęła ze wspaniałych świątyń i uroczystości religijnych. Jej nazwa znaczy: miłość braterska (Ap
1,11; 3,7).
FILAKTERIE - rzemyki, którymi na czas modlitwy pobożni %7łydzi przymocowywali małe skórzane
pudełka - zawierające kartki z czterema fragmentami Prawa Mojżeszowego do swego lewego ramienia i
do czoła na znak szacunku dla słów Boga (i na pamiątkę wielkich Jego czynów (Pwt 6,8; Mt 23,5).
IW PAX Warszawa 1996
24
Słownik biblijny dla dzieci i rodziców [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Archiwum