Harper_Madeline_Milosny_zew

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Tu jest twoje miejsce, stary oznajmił autorytatywnie.
Jake zbył tę uwagę niedbałym machnięciem ręki.
I do tego jesteś w świetnej formie dodał Norman, dając
znak kelnerowi.
Jestem, bo uporałem się ze swoimi problemami.
Cieszę się szczerze uśmiechnął się Freeman. Chciałbym
to samo powiedzieć o sobie.
Przy stoliku zjawił się Dave.
Brandy dla mnie i dla pana Forrestera. A co dla ciebie, moja
droga? zwrócił się do Julii.
Potrząsnęła przecząco głową.
Dla mnie tylko kawę.
Dla mnie też dołączył się Jake.
I nic więcej?
Nie, przyjacielu. Wiesz dobrze, że nie mogę już wypić ani
kropli.
Norman potrząsnął głową i spojrzał na Julię.
Wiem, jak było, i nie będę nalegał. I wiem, że jak ten facet
coś postanowi, to potrafi być twardy.
Kiedy podano koniak i kawę, ciągnął dalej:
Prawdę mówiąc, to nawet dobrze, że skończyłeś z piciem,
bo mam dla ciebie poważną robotę. Coś z twojej działki, a
jednocześnie cholernie dobrze płatne.
Jake roześmiał się.
Norm, ja nie szukam zajęcia.
Kochany, kiedy usłyszysz, jaka jest stawka, to zaczniemy
inaczej rozmawiać. Mowa o stanowisku szefa ochrony. Trafione
w dziesiątkę, jeżeli chodzi o ciebie, prawda?
Zupełnie podobne zajęcie mam teraz.
Możliwe, ale ja dam ci dwa razy tyle.
Jake pochylił się ku niemu i konfidencjonalnym szeptem
podał wysokość swoich poborów, zdając sobie doskonale
sprawę, iż w Los Angeles jest to śmiesznie mało.
Tylko tyle ci dają? Stary, ode mnie dostaniesz cztery razy
więcej. I co ty robisz za takie psie pieniądze? zapytał Freeman
z niekłamaną ciekawością.
Jestem szeryfem w hrabstwie Pierson w stanie Nowy
Meksyk.
Na okrągłej twarzy Normana pojawił się wyraz
bezgranicznego zdumienia.
Prowincjonalny szeryf? Nie, mój drogi, to zupełnie do
ciebie nie pasuje. Nie ten scenariusz. Ty jesteś chłopak z miasta i
zawsze nim byłeś.
Właśnie, Norm, byłem. Pamiętaj o tym. Freeman poszukał
wsparcia u Julii.
Od jak dawna jesteście w L. A. ?
Ja jestem od dwóch dni, a Jake właśnie przyjechał.
Aha, rozumiem. Jeszcze się nie zdążył porządnie rozejrzeć.
Ale za kilka dni będzie myślał inaczej. Znów zwrócił się do
Jake a:
Stary, po prostu zadzwoń do mnie. Wiesz, gdzie mnie
szukać. Nic się nie zmieniło. Dobra, teraz muszę wracać do
swojej staruszki. I czekam na telefon przypomniał, wstając od
stolika.
Jake uścisnął mu rękę na pożegnanie.
Dzięki za zaufanie i pamięć, Norm, ale nie skorzystam.
Jutro rano wracamy do Pierson.
Julia mimowolnie wstrzymała oddech, czekając na
odpowiedz. Kiedy ją usłyszała, odetchnęła z ulgą.
Rozczarowałeś mnie, ale nie tracę nadziei stwierdził
Norman i wyciągnął z portfela wizytówkę.
Dzwonią do mnie ludzie z różnych stron, więc dlaczego nie
miałby odezwać się ktoś z Nowego Meksyku? zakończył,
żegnając się krótkim skinieniem głowy z Julią, a Jake a
obdarzając przyjacielskim klepnięciem po plecach.
Kiedy zniknął, Julia w zdumieniu pokręciła głową.
Ciekawy typ, co? zapytał Jake.
Jest szybki w interesach.
O, tak. Ma swoje przedsiębiorstwo telewizyjne i
wyprodukował już parę przebojowych komedii. Często robiłem
dla niego, jak to nazywaliśmy, badania , czyli po cichu
sprawdzałem aktorów, których zatrudniał. Bywało, że musiałem
trochę zająć się tymi, którzy za mało przykładali się do pracy.
On musi cię bardzo lubić. A jego oferta wygląda poważnie
stwierdziła Julia.
Jake wzruszył tylko ramionami i sięgnął po kartę kredytową.
Typowe towarzyskie gadanie. Tutaj wszyscy się kochają,
zwłaszcza w knajpie przy stoliku. Do czasu... Uśmiechnął się z
wyrazną satysfakcją.
A swoją drogą muszę przyznać, że miło jest od razu
pierwszego dnia otrzymać taką propozycję. Zabawne byłoby
wrócić i pogrążyć się znowu, co?
Zamilkł. Julia zastanawiała się, o czym teraz myśli.
No i co? zapytał wreszcie. Co zrobimy z tak pięknie
rozpoczętym wieczorem? Pójdziemy potańczyć, pozwiedzamy
bary czy wrócimy do hotelu?
Wrócimy do hotelu zadecydowała bez wahania.
Słusznie, bądzmy rozsądni powiedział z lekką kpiną. [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Archiwum