Field Sandra Razem dookoĹa Ĺwiata

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

- Głupie gadanie psychoterapeutów.
- Tak czy inaczej spróbuj.
Westchnęła cicho i podeszła do okna wychodzącego na spokojną, wysadzaną drzewami ulicę: oaza
spokoju w wielkim mieście. Trzymając ręce w kieszeniach, Cade zbliżył się do niej, stając tak, by
widzieć jej twarz.
Nie miał pojęcia, co Tess miała mu zamiar powiedzieć. Ale wiedział, że będzie to coś bardzo
ważnego.
- Znajomi Cory'ego bardzo go lubili. Był niezwykle przystojny i czarujący. Był także narkomanem
uzależnionym od heroiny, który kradł, oszukiwał i kłamał. A jeśli chodzi o Opal... była piękna,
narwana, uparta i wyzuta z zasad. Zwietnie się dobrali. Ja, oczywiście, byłam wpadką. Mocno ich
ograniczałam, dopóki nie byłam na tyle duża, by można mnie było zostawiać samą.
- To znaczy, ile miałaś wtedy lat?
- Pięć. Sześć. Zamykali mnie w moim pokoju
i wychodzili, a ja nigdy nie wiedziałam, kiedy wrócą do domu i w jakim stanie... Fantazjowałam o
tym, by
70
SANDRA FIELD
uciec. Ale nie miałam dokąd pójść. %7ładnych krewnych, tak mi mówił Cory, żadnych dziadków. Oczy-
wiście nigdy mi nie powiedział o Delu i jego pieniądzach.
- Sugerujesz, że zanim skończyłaś pięć lat, byli wzorowymi rodzicami?
Skrzywiła się.
- Do tego czasu mieszkaliśmy w Madrycie - odparła bezbarwnym głosem. - Miałam nianię o imieniu
Ysabel. Uwielbiałam ją. Była Hiszpanką, która stawiała się moim rodzicom, pilnowała tego, bym
zdrowo się odżywiała. Zabierała mnie do parku, gdzie mogłam się bawić z innymi dziećmi... Mówi-
łam na nią Bella.
- Co się z nią stało?
- Dwa dni po moich piątych urodzinach Cory, Opal i ja wsiedliśmy wieczorem do pociągu i poje-
chaliśmy do Wiednia. Już nigdy nie widziałam Ysabel. Choć płakałam bez końca, rodzice nie
pozwolili mi do niej zadzwonić i się pożegnać... Dwa tygodnie pózniej powiedzieli mi, że Ysabel nie
żyje.
- To ci złamało serce.
Tess po raz pierwszy na niego spojrzała. Zauważył, że ma suche oczy. Suche, ale pełne bólu.
- Od tamtej pory nigdy nikogo nie pokochałam - oświadczyła. - Miłość jest zdradziecka. Czujesz się
potem bardziej samotny, niż sądziłeś, że to możliwe.
- Nie zawsze. Jasne, rozpaczałem po śmierci mojej matki. Ale byłem bogatszy, ponieważ kochaliśmy
się nawzajem.
- Ja czegoś takiego nie doświadczyłam - odparła.
RAZEM DOOKOAA ZWIATA
71
- Nigdy nie nazywałaś rodziców mamą i tatą?
- Nie zareagowaliby, gdybym tak zrobiła.
- Czy Cory się nad tobą znęcał?
- Nie. Och, dostałam parę razy lanie, najczęściej wtedy, kiedy nie mieli na kolejną działkę. Ale nic
gorszego.
Cade pomyślał, że odpowiedz Tess wiele mówi
o tym, jakim była dzieckiem: jej codzienne życie było tak okropne, że lanie raz na jakiś czas nie było
niczym poważnym. Choć był niemal pewny, że zna odpowiedz, zapytał:
- Dlaczego opuściliście Madryt?
- Cory'ego ścigali wierzyciele. Utarł się pewien schemat: mieszkaliśmy w jakimś mieście do czasu,
kiedy robiło się zbyt ryzykownie, po czym uciekaliśmy nocą do kolejnego miasta. Czasami pieniędzy
było w bród, czasami nie mieliśmy ani grosza. - Zadrżała. - Zero stabilności. Zero bezpieczeństwa.
- Dopóki nie wylądowałaś na Malagash.
- Rozumiesz więc, dlaczego jestem samotniczką
i dlaczego kochałam mój mały domek? Był mój. Sprawowałam kontrolę nad swoim życiem. I byłam
bezpieczna.
- Tutaj też jesteś bezpieczna - rzekł z mocą Cade. Z równą mocą Tess odparła:
- Przez te wszystkie lata nauczyłam się tego, by samej sobie zapewniać bezpieczeństwo.
- Możesz poprosić o pomoc innych ludzi.
- To znaczy ciebie? - zapytała, po czym zaśmiała się z niedowierzaniem. - Nie sądzę.
Zignorował to. Zwiadomy był luk w jej historii.
72
SANDRA FIELD
Wielką niewiadomą pozostawał ten rok, kiedy skończyła szesnaście lat, no i jej całe pózniejsze życie.
Poczeka na właściwy moment. W ciągu kilku następnych dni mnóstwo będzie okazji, by drążyć
głębiej.
A będzie drążyć. Nawet jeśli do końca nie rozumiał dlaczego.
- Powinniśmy coś zjeść, Tess - rzekł. - Potem musimy się zbierać, opera zaczyna się o ósmej.
- Nadal chcesz tam ze mną iść? Uniósł brwi.
- A czemu miałbym nie chcieć?
- Cade, nie rozumiesz? Mój ojciec był oszustem. Matka zmieniała facetów jak rękawiczki. A ty chcesz
mnie przedstawić nowojorskiej elicie?
- Uważasz mnie za głupca? Ty w niczym nie przypominasz swoich rodziców.
- Nie masz pojęcia, jaka jestem!
- Wiem o tobie całkiem sporo.
- Tak bardzo się wstydzę swoich rodziców - rzekła cicho Tess. - Myślałam, że jeśli komuś o nich
powiem, ten ktoś porzuci mnie szybciej niż gnijące jabłko.
- Trafiłaś na niewłaściwego człowieka.
- Jesteś zły - wyszeptała.
- Nie na ciebie. Na nich. Za ten potworny sposób, w jaki traktowali dziewczynkę zbyt małą, by mogła
się bronić.
- Czy ja cię kiedykolwiek rozgryzę?
- Bardzo bym nie chciał być zbyt przewidywalny.
RAZEM DOOKOAA ZWIATA
73
- Masz rację, lepiej coś zjedzmy - rzekła i uśmiechnęła się z przymusem. - Spodoba ci się moja
sukienka. Susan ją wybrała, ponieważ jest w takim samym kolorze jak moje oczy.
Cade pomyślał, że powinien był jej kupić szmaragdy do kompletu. Ale ku temu także będzie jeszcze
wiele okazji.
ROZDZIAA SI�DMY
Cade przyglądał się, jak Tess schodzi po schodach.
- Zanim ponownie włożysz tę suknię, kupię ci do niej szmaragdy.
- Nie!
- Za bardzo jesteś kłótliwa - odparł i wyciągnął ramię. - Idziemy?
Tess zawahała się. Cade był niepokojąco przystojny w czarnym smokingu i śnieżnobiałej koszuli.
Wiedział o niej więcej niż ktokolwiek inny i wcale od niej nie uciekł.
Kierowana impulsem stanęła na palcach i pocałowała go, a raczej musnęła ustami jego wargi, po czym
pospiesznie się cofnęła.
- Sprawiasz, że czuję się piękna - wyszeptała. - Dziękuję.
Z ogromnym wysiłkiem Cade'owi udało się powiedzieć w miarę normalnym głosem:
- No to chodzmy rzucić wszystkich na kolana.
- Nie powiedziałeś mi nawet, có to za opera.
- La Traviata. Nieszczęśliwi kochankowie. Szofer zawiózł ich na miejsce, gdzie zostali skierowani do
prywatnej loży Cade'a.
Rozpoczęła się uwertura.
RAZEM DOOKOAA ZWIATA
75
Kiedy opadła kurtyna po pierwszym akcie, Tess przymknęła z zachwytem oczy.
- Widzę, że ci się podobało - rzekł Cade.
- O tak. Tyle emocji, no i cóż za niezwykłe głosy.
- Masz ochotę napić się wina?
- Wolałabym tu zostać. Ale ty się nie krępuj. Dobry pomysł, pomyślał Cade i udał się do
baru. Jednak po zakończeniu aktu drugiego Tess rzekła:
- Ta opera nie będzie mieć szczęśliwego zakończenia. Szkoda.
- Kieliszek wina zaradzi smutkom - stwierdził lekko Cade.
Poprowadził ją przez tłum ludzi, przedstawiając po drodze wielu osobom, których nazwiska natych-
miast wylatywały jej z głowy. Wtedy podeszła do nich wysoka, szczupła blondynka w białej sukni.
Ignorując Tess, pewnym siebie gestem położyła dłoń na rękawie Cade'a i zbliżyła się, by go
pocałować. Cade w ostatniej chwili przekręcił głowę, tak że jej wargi dotknęły jego policzka, nie ust.
- Tak dawno cię nie widziałam, Cade - odezwała się blondynka. - Zbyt dawno. Koniecznie musimy się
spotkać.
- Witaj, Sharon... pozwól, że ci przedstawię Tess Ritchie. Tess, Sharon Heyward.
Sharon zmierzyła ją spojrzeniem pełnym lekceważenia. [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Archiwum